از زمانی که نهاد دانشگاه در ایران تاسیس شد تا امروز، همواره اصحاب قدرت با دانشجویان آگاه برخورد خصمانه داشتهاند و جالب آنکه علیرغم تمام فرازونشیبها و تحولات تاریخ معاصر ایران، صورت این مساله تغییر نکرده و همچنان به عنوان مساله ای حل ناشدنی باقی مانده است. به دلیل نگرش و سوءِظنی که حاکمان نسبت به نهاد دانشگاه و دانشجویان دارند، همواره از فهم و درک تحول خواهیِ دانشجویان بازمانده و در مقاطعی به واکنش و مقابله سخت با آنها برخاسته اند؛ که در کوتاه مدت، ظاهرا غلبه یافته اند. اما جنبش دانشجویی نشان داده که هیچگاه در برابر ظلم، بیداد، استبداد و استثمار سکوت نخواهد کرد و با سلاح تفکر، پایه های استبداد و ظلم را در خواهد نوردید و با دو خاصیت اصلی خود، یعنی آرمانخواهی و استقلال از قدرت، همواره حکومتهای مستبد را به چالش کشیده و سایههای ترس را از حریم جامعه زدوده است. مبارزه با فقر، تلاش برای آزادی، عدالت و برابری، همواره در متن حرکات فعالان دانشجویی بوده و خواهد بود.
عجبا که 57 سال پس از کودتای 1332، سایهی اقتدارگرایی و قدرتطلبی حاکمان هنوز بر سرزمینمان باقی است. حاکمانی که داعیهی اختیارات مطلقه دارند، اما مسئولیت مطلقهای را بر عهدهی خود نمیبینند. نمیتوان گفت زمام همه امور در دست یک نفر باشد؛ اما زمانی که فجایعی مانند کشتارهای 25 خرداد، 30 خرداد و روز عاشورا (6 دی) اتفاق افتاد، اعلام شود اغتشاشگران در لباس پلیس بودند؛ لباسشخصیهای معلوم الحال از آمریکا و اسرائیل و انگلستان خبیث آمده بودند؛ زندان غیر استاندارد بود و یا در جریان زیر کردن مردم توسط ماشینهای نیروی انتظامی، «ماشین» مقصر شناخته شود نه ماموران! هنوز پرونده متهمان جنایات کهریزک بلاتکلیف است؛ عجیب است حکم اعدام جوانان معترض چه زود صادر میشود و پرونده قاتلین کهریزک چه دیر بررسی میشود! از ابتکارات اقتدارگرایان اینکه برای فشار بر فعالین سیاسی، آنها را در بند محکومین جرایم سنگین و خطرناک حبس میکنند. هنرشان این باشد که با مشت و لگد و با به کار بردن الفاظ رکیک و یا با فرو کردن سر زندانی سیاسی در سطل مستراح سلول، او را وادار به اعترافات خیالی کنند. امروز در جواب همه ی سوال هایمان بیش از همیشه تنها شاهد «دشمن دشمن…» گفتنهای دست اندر کاران و مسئولین هستیم.
ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت در کنار خانوادهی شهید آسا ایستاده ایم و به دنبال معرفی قاتلین فرزندان ملت و محاکمه آنها در برابر دیدگان مردم هستیم. صد حیف؛ با تمام پیگیریهای انجام شده در رابطه با قتل ناجوانمردانه کیانوش، پاسخی جز فشار مضاعف نیروهای امنیتی بر خانواده مظلومش ارایه نشده است. این چه عدالتی است که بجای دادگستری، بیدادگستری شود و نیروهای امنیتی و اطلاعاتی، زندگی را بر مادر کیانوش سخت کنند و در ازای هر سوال او در مورد پیگیری پرونده ی فرزندش، با دستگیری برادران کیانوش و تهدید دیگر اعضای خانواده، داغی تازه بر دل مادر بنشانند.
ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت در شهادت مظلومانه کیانوش آسا و تمام خونهای به ناحق ریخته شدهی شهدای جنبش سبز عزاداریم. یاد میکنیم از تمام زندانیان گمنام خصوصا دانشجویان در بند و درود میفرستیم بر صبر و استقامت خانواده های قربانیان –که بخاطر فشار نیروهای امنیتی و البته شاید سهل انگاری ما- تاکنون نامی از آنها برده نشد. ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت، با دلی پر درد از شهادت کیانوش، اخراج ۴ تن از یاران دبستانی، دهها ترم محرومیت از تحصیل، تبعید و بازداشت و زندانی کردن فعالین، تلاش برای تعطیل کردن شورای صنفی دانشجویان، فشار بر کانونهای فرهنگی، جلوگیری از انتشار نشریات منتقد در دانشگاه، احضار و تهدید دانشجویان توسط وزارت اطلاعات، فشار بر اساتید دگراندیش و اخیرا تهدید دانشجویان به برخوردهای خودسر از سوی شبه نظامیان در دانشگاه؛ همچنان بر سر پیمانی که با ملت بسته ایم استواریم. ما آگاهیم که این روزها ارگان بسیج علم و صنعت به عنوان یک نهاد شبه نظامی، وظایف خود را به گروههای دیگر! در دانشگاه محول کرده، تا ننگ عمل بر ضد دانشجو بیش از این دامان ایشان را لجن مال نکند. ما دانشجویان سبز علم و صنعت، اسیر این دسیسه نخواهیم شد؛ هرچند دیگر نیازی نیست از اعمال شنیع این گروههای دولتی که حوادثی چون هجوم وحشیانه ۸ دی ماه 1388 را رقم زد، پرده برداریم. فضای تکصدایی مورد نظر مدیریت دانشگاه و تهدید و حمله به دانشجویان، نه تنها افتخاری برایشان ندارد؛ بلکه شبیه همان ذهنیت استبدادی و رویههای پیش از انقلاب است.
ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت ایران، ضمن محکوم نمودن تهدید و بازداشت فعالین دانشجویی کشور و تقاضای آزادی برای تمام زندانیان سیاسی، در حمایت از خانواده مظلوم آسا و برای ارج نهادن به مقام انسانیت، روز 16 آذر ماه که نماد پیوند دانشگاه و جامعه است را روز عزای علم و صنعت عنوان کرده و در ساعت 12 ظهر روز سه شنبه 16 آذر 1389 با نمادهای مشکی و سکوت به نشان پایبندی بر مبارزه ی مسالمت آمیز، در پارک شهید آسا حاضر میشویم تا بر صبر و استقامتمان تاکید کنیم و نشان دهیم دانشگاه همواره زنده است. ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت در کنار همه ملت ایران، استقلال و آزادی را فریاد میزنیم و با قامتی تکیده از تهدید و احضار و زندان، اعلام میکنیم بر عهد خود برای اصلاح حکومت پایبندیم و با تاکید بر ضرورت احیای اخلاق به مثابه فصل مشترک و پیونددهندهی حیات اجتماعی مردم ایران، در تلاش خود برای اجرای حقوق اساسی ملت، لحظهای سستی نخواهیم کرد.
زنده باد یاد و خاطره کیانوش آسا شهید دانشگاه علم و صنعت
عجبا که 57 سال پس از کودتای 1332، سایهی اقتدارگرایی و قدرتطلبی حاکمان هنوز بر سرزمینمان باقی است. حاکمانی که داعیهی اختیارات مطلقه دارند، اما مسئولیت مطلقهای را بر عهدهی خود نمیبینند. نمیتوان گفت زمام همه امور در دست یک نفر باشد؛ اما زمانی که فجایعی مانند کشتارهای 25 خرداد، 30 خرداد و روز عاشورا (6 دی) اتفاق افتاد، اعلام شود اغتشاشگران در لباس پلیس بودند؛ لباسشخصیهای معلوم الحال از آمریکا و اسرائیل و انگلستان خبیث آمده بودند؛ زندان غیر استاندارد بود و یا در جریان زیر کردن مردم توسط ماشینهای نیروی انتظامی، «ماشین» مقصر شناخته شود نه ماموران! هنوز پرونده متهمان جنایات کهریزک بلاتکلیف است؛ عجیب است حکم اعدام جوانان معترض چه زود صادر میشود و پرونده قاتلین کهریزک چه دیر بررسی میشود! از ابتکارات اقتدارگرایان اینکه برای فشار بر فعالین سیاسی، آنها را در بند محکومین جرایم سنگین و خطرناک حبس میکنند. هنرشان این باشد که با مشت و لگد و با به کار بردن الفاظ رکیک و یا با فرو کردن سر زندانی سیاسی در سطل مستراح سلول، او را وادار به اعترافات خیالی کنند. امروز در جواب همه ی سوال هایمان بیش از همیشه تنها شاهد «دشمن دشمن…» گفتنهای دست اندر کاران و مسئولین هستیم.
ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت در کنار خانوادهی شهید آسا ایستاده ایم و به دنبال معرفی قاتلین فرزندان ملت و محاکمه آنها در برابر دیدگان مردم هستیم. صد حیف؛ با تمام پیگیریهای انجام شده در رابطه با قتل ناجوانمردانه کیانوش، پاسخی جز فشار مضاعف نیروهای امنیتی بر خانواده مظلومش ارایه نشده است. این چه عدالتی است که بجای دادگستری، بیدادگستری شود و نیروهای امنیتی و اطلاعاتی، زندگی را بر مادر کیانوش سخت کنند و در ازای هر سوال او در مورد پیگیری پرونده ی فرزندش، با دستگیری برادران کیانوش و تهدید دیگر اعضای خانواده، داغی تازه بر دل مادر بنشانند.
ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت در شهادت مظلومانه کیانوش آسا و تمام خونهای به ناحق ریخته شدهی شهدای جنبش سبز عزاداریم. یاد میکنیم از تمام زندانیان گمنام خصوصا دانشجویان در بند و درود میفرستیم بر صبر و استقامت خانواده های قربانیان –که بخاطر فشار نیروهای امنیتی و البته شاید سهل انگاری ما- تاکنون نامی از آنها برده نشد. ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت، با دلی پر درد از شهادت کیانوش، اخراج ۴ تن از یاران دبستانی، دهها ترم محرومیت از تحصیل، تبعید و بازداشت و زندانی کردن فعالین، تلاش برای تعطیل کردن شورای صنفی دانشجویان، فشار بر کانونهای فرهنگی، جلوگیری از انتشار نشریات منتقد در دانشگاه، احضار و تهدید دانشجویان توسط وزارت اطلاعات، فشار بر اساتید دگراندیش و اخیرا تهدید دانشجویان به برخوردهای خودسر از سوی شبه نظامیان در دانشگاه؛ همچنان بر سر پیمانی که با ملت بسته ایم استواریم. ما آگاهیم که این روزها ارگان بسیج علم و صنعت به عنوان یک نهاد شبه نظامی، وظایف خود را به گروههای دیگر! در دانشگاه محول کرده، تا ننگ عمل بر ضد دانشجو بیش از این دامان ایشان را لجن مال نکند. ما دانشجویان سبز علم و صنعت، اسیر این دسیسه نخواهیم شد؛ هرچند دیگر نیازی نیست از اعمال شنیع این گروههای دولتی که حوادثی چون هجوم وحشیانه ۸ دی ماه 1388 را رقم زد، پرده برداریم. فضای تکصدایی مورد نظر مدیریت دانشگاه و تهدید و حمله به دانشجویان، نه تنها افتخاری برایشان ندارد؛ بلکه شبیه همان ذهنیت استبدادی و رویههای پیش از انقلاب است.
ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت ایران، ضمن محکوم نمودن تهدید و بازداشت فعالین دانشجویی کشور و تقاضای آزادی برای تمام زندانیان سیاسی، در حمایت از خانواده مظلوم آسا و برای ارج نهادن به مقام انسانیت، روز 16 آذر ماه که نماد پیوند دانشگاه و جامعه است را روز عزای علم و صنعت عنوان کرده و در ساعت 12 ظهر روز سه شنبه 16 آذر 1389 با نمادهای مشکی و سکوت به نشان پایبندی بر مبارزه ی مسالمت آمیز، در پارک شهید آسا حاضر میشویم تا بر صبر و استقامتمان تاکید کنیم و نشان دهیم دانشگاه همواره زنده است. ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت در کنار همه ملت ایران، استقلال و آزادی را فریاد میزنیم و با قامتی تکیده از تهدید و احضار و زندان، اعلام میکنیم بر عهد خود برای اصلاح حکومت پایبندیم و با تاکید بر ضرورت احیای اخلاق به مثابه فصل مشترک و پیونددهندهی حیات اجتماعی مردم ایران، در تلاش خود برای اجرای حقوق اساسی ملت، لحظهای سستی نخواهیم کرد.
زنده باد یاد و خاطره کیانوش آسا شهید دانشگاه علم و صنعت
بیان دیدگاه