از زمانی که نهاد دانشگاه در ایران تاسیس شد تا امروز، همواره اصحاب قدرت با دانشجویان آگاه برخورد خصمانه داشتهاند و جالب آنکه علیرغم تمام فرازونشیبها و تحولات تاریخ معاصر ایران، صورت این مساله تغییر نکرده و همچنان به عنوان مساله ای حل ناشدنی باقی مانده است. به دلیل نگرش و سوءِظنی که حاکمان نسبت به نهاد دانشگاه و دانشجویان دارند، همواره از فهم و درک تحول خواهیِ دانشجویان بازمانده و در مقاطعی به واکنش و مقابله سخت با آنها برخاسته اند؛ که در کوتاه مدت، ظاهرا غلبه یافته اند. اما جنبش دانشجویی نشان داده که هیچگاه در برابر ظلم، بیداد، استبداد و استثمار سکوت نخواهد کرد و با سلاح تفکر، پایه های استبداد و ظلم را در خواهد نوردید و با دو خاصیت اصلی خود، یعنی آرمانخواهی و استقلال از قدرت، همواره حکومتهای مستبد را به چالش کشیده و سایههای ترس را از حریم جامعه زدوده است. مبارزه با فقر، تلاش برای آزادی، عدالت و برابری، همواره در متن حرکات فعالان دانشجویی بوده و خواهد بود.
عجبا که 57 سال پس از کودتای 1332، سایهی اقتدارگرایی و قدرتطلبی حاکمان هنوز بر سرزمینمان باقی است. حاکمانی که داعیهی اختیارات مطلقه دارند، اما مسئولیت مطلقهای را بر عهدهی خود نمیبینند. نمیتوان گفت زمام همه امور در دست یک نفر باشد؛ اما زمانی که فجایعی مانند کشتارهای 25 خرداد، 30 خرداد و روز عاشورا (6 دی) اتفاق افتاد، اعلام شود اغتشاشگران در لباس (بیشتر…)
عجبا که 57 سال پس از کودتای 1332، سایهی اقتدارگرایی و قدرتطلبی حاکمان هنوز بر سرزمینمان باقی است. حاکمانی که داعیهی اختیارات مطلقه دارند، اما مسئولیت مطلقهای را بر عهدهی خود نمیبینند. نمیتوان گفت زمام همه امور در دست یک نفر باشد؛ اما زمانی که فجایعی مانند کشتارهای 25 خرداد، 30 خرداد و روز عاشورا (6 دی) اتفاق افتاد، اعلام شود اغتشاشگران در لباس (بیشتر…)